ACONCAGUA

Dzień po dniu

DZIEŃ 1: WYLOT DO ARGENTYNY

DZIEŃ 2: PRZYLOT DO MENDOZY

Witamy w słonecznej Mendozie, pełnej zieleni, ładnej architektury i pysznego jedzenia. Miejscowi są przemili dla przyjezdnych, uwielbiają tańczyć i śpiewać, a wieczorami przesiadywać we wszechobecnych restauracjach i kawiarniach, gdzie zajadają się doskonałą wołowiną i wielkimi deserami. Po zakwaterowaniu w hotelu odbierzemy nasze pozwolenia na wstęp do PN Aconcagua. Po południu wspólna obiadokolacja w jednej z wielu wyśmienitych restauracji Mendozy.

Kliknij w mapę, aby powiększyć

DZIEŃ 3: LOS PENITENTES (2600 m n.p.m.)

Przed południem wsiadamy do prywatnego busa i ruszamy w stronę Andów. Gdy tylko opuszczamy Mendozę, krajobraz zmienia się diametralnie: dookoła wyrastają wielkie, osadowe, smagane wiatrem góry, o widocznych poziomych warstwach, w najróżniejszych odcieniach brązu, zieleni i czerwieni. Intensywna susza i wiatry powoli, ale konsekwentnie dokonują erozji tych skał, zamieniając wszystko w piasek i wprowadzając tu prawdziwie pustynny „nastrój”. To coś zupełnie innego niż Alpy, Kaukaz czy Himalaje! Po niecałych trzech godzinach docieramy do Los Penitentes, przedostatniej osady przed bramą Parku Narodowego Aconcagua. Stoi tu romantyczny hotel, z doskonałą panoramą na okolicę, zawsze dobrą muzyką i naturalnie kilkoma rodzajami steków w menu. Wieczorem przepakowujemy ekwipunek, wysyłając na mułach część z naszego dobytku prosto do obozu bazowego w Plaza de Mulas.

DZIEŃ 4: LOS PENITENTES – OBÓZ CONFLUENCIA (3350 m n.p.m.)

Z hotelu do bramy PN Aconcagua dzieli nas już tylko krótka przejażdżka samochodem. Po drodze zatrzymujemy się jeszcze w Puenta del Inca, miejscu słynącym z naturalnego mostu skalnego nad Rzeką Vacas. Niegdyś znajdowało się tu spa, dokąd dojeżdżano koleją. W budynku starego dworca znajduje się dziś muzeum wspinaczki. Po odprawie u strażników parku zaczynamy pieszą wędrówkę. Szybko ukazuje się nam potężna, południowa ściana Aconcagui. Maszerujemy w górę doliny wypełnionej kamieniami i piaszczystym podłożem, pod nami płynie wartka, ciemnobrązowa rzeka lodowcowa. Dookoła monumentalne skały otoczone poerozyjnym piaskiem, wyglądające, jak powbijane w olbrzymie wydmy. Po kilku godzinach marszu docieramy do obozu Confluencia. Tu śpimy w komfortowych warunkach: dużych, wieloosobowych namiotach z łóżkami polowymi lub w dwuosobowych namiotach wyprawowych, wyposażonych w miękkie materace. Do dyspozycji mamy nasz prywatny tzw. „dome”, czyli bardzo duży namiot sferyczny, wyposażony w stół jadalniany i krzesła. W nim wspólnie odpoczywamy, jemy, prowadzimy liczne towarzyskie i organizacyjno-taktyczne dyskusje. Obfite i zróżnicowane posiłki są dla nas przygotowywane w obozowej kuchni.

DZIEŃ 5: CONFLUENCIA – PLAZA FRANCIA (4300 m n.p.m.) – CONFLUENCIA

Dziś czeka nas podejście aklimatyzacyjne do Plaza Francia na ca. 4300 m.n.p.m. Kroczymy powoli w górę moreny potężnego lodowca, spływającego z największej góry świata poza Azją. Wreszcie docieramy do punktu widokowego tuż pod południową ścianą „Anki”, skąd można ją podziwiać w pełnej okazałości. A robi ona duże wrażenie! Łatwo dostrzec, że tą stroną wspinają się wyłącznie obyci w górach wysokich wspinacze, posiadający dużą wiedzę techniczną. Po lunchu wracamy do Confluencii na kolację i nocleg.

DZIEŃ 6: CONFLUENCIA – PLAZA DE MULAS (BASE CAMP, 4250 m n.p.m.)

Czas ruszyć do obozu bazowego, skąd zaczyna się już bardziej stroma, „właściwa” część podejścia na Aconcaguę. Choć Mulas leży na podobnej wysokości co Plaza Francia, dojście tam zajmuje nam znacznie więcej czasu. Duża część drogi to rozległe doliny i płaskowyże, pokryte piaskiem, kamieniami i, gdzieniegdzie, połaciami świeżej, soczystozielonej trawki. Wszystko poprzecinane jest dziesiątkami wyschłych koryt rzecznych, które, jak tylko obficie popada, od razu wypełniają się wodą. W połowie drogi ścieżka staje się bardziej zróżnicowana, stroma i kręta. Nareszcie: Base Camp, 4250 m n.p.m.. Z ulgą przyjmujemy fakt, że następnego dnia czeka nas odpoczynek i spokojna aklimatyzacja. W Plaza de Mulas mamy identyczne warunki noclegowe, jak w Confluencii: duże, wieloosobowe namioty z łóżkami polowymi lub dwuosobowe namioty wyprawowe, wyposażone w miękkie materace. Tutaj również dysponujemy prywatnym „dome”, ze stołem i krzesłami. W Plaza de Mulas przydaje się on szczególnie: planowo spędzimy tu kilka nocy, poza tym znowu „przyłącza” się do nas sprzęt, nadany na mułach w Penitentes. Jedzenie przygotowują kucharze.

DZIEŃ 7: BASE CAMP

Plaza de Mulas jest obozem na kształt tego w Confluencii, z tym że jeszcze większym. Po 3 dniach długich marszy oddajemy się tu ważnemu odpoczynkowi. Mamy też za sobą pierwszy nocleg powyżej 4000 m n.p.m. więc zanim ruszymy wyżej, musimy dać organizmowi czas na oswojenie się z wysokością. Aby jednak nasze mięśnie i stawy za bardzo się nie zastały, udamy się na krótki spacer. Olbrzymia morena, wypełniająca całą naszą dolinę, daje ku temu doskonałe możliwości.

DZIEŃ 8: BC – MT. BONETE (5100 m n.p.m.) – BC

Malownicze podejście aklimatyzacyjne na pobliską Mt. Bonete (5100 m n.p.m.), dającą naszym dzielnym uczestnikom przedsmak zwycięstwa. Wokół nas roztacza się piękny widok na zachodnie zbocze Kamiennego Strażnika (to znaczenie nazwy Aconcagua, wywodzącej się z lokalnego języka ludu Keczua), okoliczne lodowce i dolinę, a w niej sporych rozmiarów obóz bazowy.

DZIEŃ 9: BC – PLAZA CANADA (CAMP 1, 4950 m n.p.m.) – BC

Czas wstąpić na zbocza Anki. Stromą, krętą ścieżką kroczymy ku Plaza Canada, czyli Obozowi Pierwszemu, na niemal 5000 m n.p.m.. Po dotarciu na miejsce, nasz lokalny, certyfikowany przewodnik wysokogórski rozbije swój namiot, gdzie będziemy mogli zostawić część niepotrzebnego w Mulas ekwipunku . Na koniec powrót do base campu na późny lunch.

DZIEŃ 10: BASE CAMP

Dzień regeneracyjny w Base Campie. Przesiadywanie na leżaczku wysoko w Andach, w ich ostrym jak brzytwa słońcu, dziękując losowi, że mamy tyle szczęścia przebywać w tym bajecznym miejscu – to się nigdy nie nudzi. W Plaza de Mulas możemy dodatkowo wziąć prysznic, skorzystać z internetu, a nawet odwiedzić lokalny bar albo…galerię. Na koniec dnia dokładne przepakowywanie ekwipunku, przed ostatecznym opuszczeniem bazy w kierunku szczytu.

DZIEŃ 11: BASE CAMP – CAMP 1

Po śniadaniu wyruszamy znaną nam już ścieżką do Camp 1. Na miejscu stawiamy obóz. Wcześniej sam zdecydujesz, czy chcesz rozstawić swój namiot samodzielnie, czy zlecić to tragarzowi**. Kiedy mamy już dach nad głową, możemy zająć się kolacją. W obozach wysokich 3 liofilizowane posiłki dziennie są już wliczone w cenę wyprawy. Wskazane jest ich samodzielnie przygotowanie, co jest super proste (wystarczy zalać je wodą), do tego zalecane ze względu na aklimatyzację: za dnia, w namiocie, zajęcie wymagające lekkiego ruchu jest korzystniejsze od leżenia.

DZIEŃ 12: CAMP 1 – NIDO DE CONDORES (CAMP 2, 5400 m n.p.m.)

Dobrze zaaklimatyzowani jesteśmy gotowi na następne zwiększenie wysokości. Celem dzisiejszego dnia jest obóz Nido de Condores na 5400 m n.p.m. Idąc zostawiamy pod sobą kolejne okoliczne szczyty. Panorama wokół nas pogłębia się, a oczom ukazują nam coraz to nowe, spektakularne widoki. Po dotarciu do obozu powtarzamy rutynę z Camp 1: najpierw namioty, potem herbata, jedzenie i odpoczynek. Zachód słońca w Nido to przeżycie, którego długo nie zapomnisz…

DZIEŃ 13: CAMP 2

Dzień aklimatyzacyjno-regeneracyjny. Z jednej strony nasze organizmy doregulowują się do warunków wysokościowych, z drugiej dajemy im strategiczny odpoczynek przed atakiem szczytowym, który już niebawem. Jemy i pijemy ile tylko się da, resztę czasu odpoczywamy.

DZIEŃ 14: CAMP 2 – PLAZA COLERA (CAMP 3, 6000 m n.p.m.)

Kolejne 600 metrów w górę… wolnym krokiem, równo oddychając, zbliżamy się do ostatniego obozu przed szczytem – Plaza Colera. Osiągnięcie 6000 m n.p.m. jest dla wielu uczestników wyprawy życiowym rekordem. Większość z nich nigdy też na takiej wysokości nie spała. Nie przejmuj się więc, jeżeli tej nocy nie zaśniesz albo lekko zaboli Cię głowa. Zaakceptuj ten stan – mało kto czuje się tu jak ryba w wodzie. Po wczesnej kolacji czas zamknąć oczy z nadzieją na odrobinę  snu (niektórym ta sztuka udaje się całkiem dobrze). Pobudka już o 3 w nocy, bo jeszcze przed 5 rano zaatakujemy szczyt.

DZIEŃ 15: CAMP 3 – SZCZYT (6962 m n.p.m.) – CAMP 3

Mówi się, że wejście na Aconcaguę składa się z trzech etapów: pierwszy – do Base Campu, drugi – do Plaza Colera, trzeci to atak szczytowy. Każdy z poziomów jest odczuwalnym podniesieniem poprzeczki. Nie ma więc co ukrywać – dzień szczytowy na Ance daje w kość; jest zimno i „kawałek” do przejścia. Jest to jednak absolutnie do zrobienia. Wykonując sumiennie swoje „obowiązki” tj. regularne jedzenie, nawadnianie się i niemarnowanie energii, a także przebywanie na Górze w asyście profesjonalnych przewodników, statystycznie daje Ci większe szanse na sukces, niż porażkę. A zatem do dzieła: najpierw stromo ku górze, do drewnianego schronu o nazwie Independencia, gdzie czeka nas dłuższy odpoczynek. Kolejnym zadaniem jest okazały trawers, którym będziemy powoli kroczyć aż dotrzemy do groty przy canaleta. To stromy kuluar, jedyna dalsza droga na górę i jeden z ostatnich sprawdzianów silnej woli, jaki funduje nam Góra. Teren wreszcie nieco się wypłaszcza, a przed oczami zaczyna wyraźnie mienić się szczyt. Choć wydaje się, że jest jeszcze daleko, wcale tak nie jest. Krok, kilka oddechów, krok, kilka oddechów i tak dalej… postacie na wierzchołku góry stają się coraz wyraźniejsze, tak jak i dobiegające od nich, radosne głosy. W końcu stało się: jesteś na szczycie największej góry wszystkich kontynentów poza Azją. Niemal 7000 m n.p.m. Widok – nie do opisania, łzy wzruszenia – gwarantowane…

To jednak jeszcze nie czas na pełne rozluźnienie. Nieco silnej woli i koncentracja muszą nadal być obecne. Ostrożnie stawiając kroki wracamy do obozu Colera. 6000 m n.p.m. nagle nie wydaje się już być tak wysoko jak jeszcze wczoraj… Zadanie wykonane, tej nocy sen przyjdzie znacznie łatwiej.

DNI 16 – 17: REZERWA

Dni rezerwowe na wypadek niepogody.

DZIEŃ 18: CAMP 3 – BASE CAMP

Powrót do Plaza de Mulas. Wracamy też do naszych komfortowych warunków noclegowych.

DZIEŃ 19: BASE CAMP – MENDOZA

Zejście do bramy Parku Narodowego, stamtąd przejazd prywatnym busem prosto do hotelu w Mendozie, gdzie meldujemy się późnym wieczorem.

DZIEŃ 20: ODPOCZYNEK/REZERWA

Dzisiaj wszystko smakuje jakby 10 razy lepiej, niż przed wyprawą: prysznic, śniadanie, deser, stek i wino do niego… Twoje małe przyjemności możesz przeplatać sączeniem drinka w hotelowym basenie. A jeżeli starczy Ci sił, wybierz bardziej aktywny wypoczynek, jak np. rafting, czy zwiedzanie lokalnych winiarni połączone z degustacją. Ten dzień jest również rezerwą na wypadek opóźnień w podróży do Mendozy.

DZIEŃ 21***: POWRÓT DO POLSKI

Wymeldowanie z hotelu, przejazd na lotnisko i wylot do Polski.

DZIEŃ 22***: PRZYLOT DO POLSKI

Przylot na lotnisko im. Chopina w Warszawie.

*W przypadku znaczących zmian pogodowych, program wyprawy może ulec zmianie. Zmiany ustalane i dokonywane są przez przewodnika wyprawy tak, aby w bezpieczny sposób zmaksymalizować szanse na zdobycie szczytu.

**Profesjonalne, 2-osobowe namioty wyprawowe, udostępniamy w cenie wyprawy. Jeżeli skorzystasz z usług tragarza, możesz umówić z nim rozstawianie Twojego namiotu. Koszt jednego rozstawienia: 15 $/os., czyli 45 $/os. (3 rozstawienia) za całą wyprawę. Rozstawianie namiotu wyprawowego jest dziecinnie proste, stąd nasza rada: w dzień bezwietrzny – zrób to sam(a). Kiedy mocniej zawieje, oszczędzaj siły i zleć to tragarzowi.

***Możliwość przedłużenia wyprawy o kilkudniowy wypad na chilijskie plaże Pacyfiku.